Cyrenaici quidem non recusant;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

• Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
• Tenent mordicus.
• Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.
• Quod cum dixissent, ille contra.
• Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Quonam, inquit, modo? Duo Reges: constructio interrete. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Illi enim inter se dissentiunt. Que Manilium, ab iisque M. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

1. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.
2. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
3. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
4. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Non igitur bene. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Primum divisit ineleganter; Quid est enim aliud esse versutum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Primum quid tu dicis breve? Duo Reges: constructio interrete. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;

• Praeclarae mortes sunt imperatoriae;
• Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
• Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
• Quo tandem modo?
• Non risu potius quam oratione eiciendum?
• Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
• Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Ratio quidem vestra sic cogit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Inquit, dasne adolescenti veniam? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Polycratem Samium felicem appellabant.

1. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
2. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
3. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
4. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
5. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
6. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Esse enim, nisi eris, non potes. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Est, ut dicis, inquam. Urgent tamen et nihil remittunt. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Duo Reges: constructio interrete. Si quae forte-possumus.

Nos commodius agimus.
Neutrum vero, inquit ille.
Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;

Tubulo putas dicere? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.
Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit?
An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ita prorsus, inquam; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. In schola desinis. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;